Kod:
Spotkanie z Białorusią RWeek003
Przebieg trasy: Drohiczyn — Niemirów — Czeremcha — Białowieża — Białoruska Puszcza — Białowieża — Narew — Dubicze Cerkiewne — Drohiczyn
Długość całkowita (około): 371 km
Dzień 0: Przyjazd, nocleg Drohiczyn
Dzień 1: Drohiczyn — Niemirów (około 46 km)
Dzień 2: Niemirów — Czeremcha (około 41 km)
Dzień 3: Czeremcha — Białowieża (około 48 km)
Dzień 4: Wizyta w białoruskiej części Puszczy Białowieskiej (około 60 km)
Dzień 5: Białowieża — Narew (około 60 km)
Dzień 6: Narew — Dubicze Cerkiewne (około 40 km)
Dzień 7: Dubicze Cerkiewne — Drohiczyn (około 76 km)
Data rozpoczęcia jest dowolna, zależy tylko od Państwa. Istnieje możliwość rozpoczęcia wyprawy w innym, wybranym punkcie. W razie pytań prosimy o kontakt.
Wyprawa zaczyna się w Drohiczynie i biegnie wzdłuż malowniczej doliny rzeki Bug. Potem ścianą wschodnią, wzdłuż granicy z Białorusią na północ w stronę Puszczy Białowieskiej. Z Białowieży – jednodniowy wypad na stronę białoruską, do części Puszczy położonej za naszą wschodnią granicą. Po powrocie z Białorusi do Białowieży dalej wzdłuż wschodniej granicy do zbiornika Siemianówka – położonego w północnej części Puszczy Białowieskiej największego sztucznego zbiornika wodnego na Podlasiu. Kolejne dni – trasa przebiega przez urocze, malownicze prawosławne wsie w spokojnym, rolniczym krajobrazie. Potem, znowu w stronę Bugu i prawym tym razem brzegiem rzeki powrót do Drohiczyna.
Trasa w większości łatwa. Niekiedy w miejscowościach bruk, lub nawierzchnie szutrowe na stosunkowo krótkich odcinkach. Po stronie białoruskiej warunki do jazdy rowerem bardzo dobre. Odcinki leśne drogami asfaltowymi lub szutrowymi, ale zasadniczo bez piasku. Części trasy przebiegające po drogach publicznych z niewielkim, lokalnym ruchem kołowym.
Przyjazd do Drohiczyna. Zakwaterowanie i nocleg
Drohiczyn – Niemirów: trasa biegnie brzegiem rzeki Bug – z niesamowitymi, niezwykle malowniczymi widokami na dolinę rzeczną. Jest to tak zwany „Podlaski Przełom Bugu” – mezoregion fizycznogeograficzny, z krętą, momentami meandrującą rzeką tworzącą „wycinającą” w polodowcowych wysoczyznach głęboki na 20 – 30 metrów niezwykle malowniczy kanion.
Drohiczyn w XI wieku był jednym z najważniejszych grodów Podlasia; został w tym czasie założony przez ludność ruską. W 1254 roku Drohiczyn był miejscem koronacji jedynego w dziejach Rusi króla – Daniela Halickiego (Daniel I Romanowicz Halicki – król Rusi w latach 1253–1264). Drohiczyn obecnie jest może nieco sennym, ale pełnym historycznych, dobrze zachowanych pamiątek po dawnych czasach: Grodzisko na Górze Zamkowej (obecnie masyw Góry Zamkowej stanowi tylko małą część góry mieszczącej kiedyś zabudowania zamkowe. Na szczycie Góry Zamkowej znajduje się obelisk wzniesiony w 1928 roku w 10 rocznicę odzyskania niepodległości. Jedyną pozostałością po zamku jest nazwa ul. Zamkowej.), Katedra Trójcy Przenajświętszej z lat 1696 – 1709, Zespół Klasztorny Franciszkanów, klasztor Franciszkanów, Zespół Klasztorny Benedyktynek, Cerkiew św. Mikołaja z 1792 roku i wiele innych mniejszych obiektów o długiej historii.
Niemirów – Czeremcha: Po przekroczeniu Bugu trasa prowadzi drogami biegnącymi wzdłuż wschodniej granicy Polski i Białorusi na północ w stronę Puszczy Białowieskiej. Trasa biegnie przez małe, senne, w dużej części prawosławne wioseczki, z romantycznie skrytymi cerkiewkami, poprzez pola przecinane miedzami i zadrzewieniami i dolinki małych rzeczek, przecinających krajobraz.
Klukowicze. Po drodze w miejscowości Klukowicze znajdują się pozostałości grodziska z X wieku. W 1945 roku miejscowy rolnik w pobliżu Klukowicz znalazł skarb, który zawierał prawie 1000 srebrnych monet tzw. dirhemów, wybitych na terenie dzisiejszego Iraku między VIII a X wiekiem (obecnie część z tych monet znajduje się w muzeum w Łodzi).
Czeremcha – Białowieża: trasa biegnie przez położone na granicy miejscowości a potem przez Puszczę Białowieską. Trasa leśna, biegnąca przez najbardziej pierwotny las w Europie.
Białowieża: jedyna w swoim rodzaju wieś w Polsce, z Urzędem Pocztowym, siedzibą dyrekcji Parku Narodowego, Instytutami badawczymi PAN, Muzeum Przyrodniczym. W Białowieży, oprócz obiektów nowoczesnych znajdują się zabytki z dawniejszych czasów — Cerkiew Mikołaja Cudotwórcy z unikalnym, porcelanowym ikonostasem, Kościół z 1927 roku, pozostałość zabudowań po Pałacu Carskim (obecnie — Ośrodek Edukacji Ekologicznej). A największą atrakcją Białowieży — jest Puszcza Białowieska — z całym swoim bogactwem i różnorodnością flory i fauny.
Białoruska część Puszczy Białowieskiej: Jest to wycieczka za granicę UE, przez pieszo rowerowe przejście graniczne w Grudkach koło Białowieży. Niezbędne jest posiadanie ze sobą ważnego paszportu oraz specjalnej przepustki (szczegóły tutaj).
Trasa wycieczka po białoruskiej części Puszczy Białowieskiej ustalana jest na miejscu z grupą. Wachlarz możliwości aranżacji programu jest dość duży, i zależy w dużej mierze od potrzeb i zapatrywań uczestników; można nastawić się na większą ilość pedałowania, po „dzikszej”, północnej części Puszczy a do Kamieniuk dojechać na koniec lub też skoncentrować się na Kamieniukach – a tam skorzystać z różnorodnych ofert przygotowanych dla turystów (zwiedzanie Muzeum Przyrody, woliery pokazowej puszczańskich zwierząt, wykąpać się na krytym basenie, zrobić zakupy i tak dalej). Można po drodze z lub do Kamieniuk zajechać do siedziby Dziadka Mroza, wziąć udział w programie artystycznym lub ograniczyć tylko do obejrzenia całości z zewnątrz. Można odwiedzić Muzeum Narodowego Bytu i skorzystać z przygotowanych atrakcji – lub pominąć ten punkt.
Białowieża – Narew: Z Białowieży trasa przez Puszczę w stronę zbiornika Siemianówka. Trasa wiedzie przez północną część Puszczy w stronę Narewki a kończy się nad Zbiornikiem Siemianówka.
Narew: wieś, a dawne miasto królewskie założone w 1514 roku. We wsi znajduje się XIX wieczna cerkiew, kościół z 1775 roku; zachował się urbanistyczny układ przestrzenny z XVI wieku.
Siemianówka: największy, sztuczny zbiornik wodny na Podlasiu; jest to trzeci co do wielkości sztuczny zbiornik wodny na terenie Polski . Zbudowany w latach 1977—1990. Miał spełniać rolę zapasu wody dla Białegostoku. Obecnie to miejsce wypoczynku Podlasian i występowania wielu gatunków ptaków, które korzystają z możliwości żerowania i lęgów na Zbiorniku i w jego okolicach.
Narew – Dubicze Cerkiewne: Odcinek biegnący przez podlaskie wsie, miejscowości, przez spokojny, rolniczy krajobraz. Malownicze widoki, mili ludzie.
Dubicze Cerkiewne to wieś, założona około 1532 roku. Według legendy od powstania wsi istniała tu tez cerkiew (stąd drugi człon nazwy). „Dubicze” to nazwa powstała od nazwy dębu ( dub – po białorusku to dąb), a całą wieś założyli przybyli na to miejsce z Litwy członkowie plemienia Krywiczów.
Dubicze Cerkiewne – Drohiczyn: Ostatni dzień wyprawy, biegnący na południe, z powrotem w stronę Bugu. Po drodze wizyta na Świętej Górze Prawosławia – Grabarce. Trasa kończy się w Drohiczynie.
Święta Góra Grabarka to miejsce, gdzie od stuleci podążają prawosławni pielgrzymi. Góra zasłynęła w 1710 r., kiedy epidemia cholery szalała na terenach Podlasia. W tym czasie pewnemu starcowi we śnie zostało objawione, że ratunek można znaleźć na pobliskim wzgórzu. Wierni poszli za głosem Bożym, przynosząc ze sobą krzyże. Z modlitwą obmywali się i pili wodę ze źródełka. Według kroniki siemiatyckiej parafii ratunek od choroby znalazło wówczas ok. 10 tys. ludzi. W podzięce Bogu za cud zbudowano na tym miejscu drewnianą kapliczkę Przemienienia Pańskiego. Cerkiew przebudowywana, remontowana, upiększana dotrwała do 1990 r, kiedy to podpalona spłonęła doszczętnie. Nowa cerkiew została wyświęcona w 1998 r.
W 1947 r. na Świętej Górze powstał prawosławny żeński klasztor św. Marty i Marii. Od 2000 r na Świętej Górze znajduje się Iwierska Ikona Matki Bożej napisana na Świętej Górze Atos, podarowana na pamiątkę 2000 lat chrześcijaństwa. Najbardziej liczne pielgrzymki przybywają na Świętą Górę na święto Przemienienia Pańskiego (18/19 sierpnia), ale wierni, pielgrzymi i turyści docierają tu przez cały rok.
