Kod:
Biebrza i Puszcza Knyszyńska RWeek001
Przebieg trasy: Wizna — Woźnawieś — Goniądz — Supraśl — Kruszyniany — Supraśl — Tykocin — Wizna
Długość całkowita (około): 407 km
Dzień 0: Przyjazd, nocleg Wizna
Dzień 1: Wizna — Woźnawieś (około 83 km)
Dzień 2: Woźnawieś — Goniądz (około 55 km)
Dzień 3: Goniądz — Supraśl (około 71 km)
Dzień 4: Supraśl — Kruszyniany (około 53 km)
Dzień 5: Kruszyniany — Supraśl (około 43 km)
Dzień 6: Supraśl — Tykocin (około 57 km)
Dzień 7: Tykocin — Wizna (około 45 km)
Data rozpoczęcia jest dowolna, zależy tylko od Państwa. Istnieje możliwość rozpoczęcia wyprawy w innym, wybranym punkcie. W razie pytań prosimy o kontakt.
Trasa wyprawy przebiega przez dwa, unikalne miejsca na Podlasiu – przez dolinę Biebrzy – jedynej praktycznie w skali całej Europy rzeki, która zachowała tak dużo ze swojego swój naturalnego charakteru i Puszczy Knyszyńskiej – większego niż Puszcza Białowieska (obszar na terenie Polski) kompleksu leśnego w naszym kraju. To także wyprawa po różnorodności kulturowej i religijnej Podlasia – od bardzo katolickich miejscowości nad Biebrzą, przez prawosławne wsie i miasteczka na wysoczyźnie sokólskiej aż po tatarską mniejszość zamieszkującą wschodnią część Puszczy Knyszyńskiej.
Niewielkie przewyższenia na całej trasie. Niekiedy w miejscowościach bruk na krótkich odcinkach. W Puszczy możliwe drogi leśne, szutrowe – czasami jak jest sucho z warstwą piasku. Odcinki przebiegające pod drogach publicznych z niewielkim ruchem kołowym.
Przyjazd do Wizny. Zakwaterowanie i nocleg
Wizna – Woźnawieś: trasa rozpoczyna się w Wiźnie i przebiega zachodnim, wysokim brzegiem rzeki Biebrzy. Z kilku punktów można podziwiać panoramę doliny rzeki, rozległe, ciągnące się przez kilka kilometrów bagna z ich najbardziej zauważalnym bogactwem – tysiącami ptaków, dla których dolina Biebrzy stanowi jeden z ważniejszych miejsc lęgowych w Europie. Częstokroć można też zauważyć pasące się łosie. Trasa dalej, po przekroczeniu granic basenu dolnego – prowadzi przez mineralne wzniesienia, które naniosła rzeka przez tysiące lat. Koniec trasy w okolicach Woźnejwsi nad rzeką Jegrznią – jednym z dopływów Biebrzy.
Woźnawieś – Wieś została założona pod koniec XV wieku przez Macieja Ołdaka herbu Rawicz – drobnego szlachcica z Mazowsza. Za nadanie ziemskie zobowiązał się do wożenia listów z Rajgrodu do Goniądza, stąd też pochodzi nazwa wsi. W 1807 roku leśniczym w pobliskim leśnictwie Rajgród zostaje Józef Sienkiewicz – dziadek Henryka Sienkiewicza, a 30 czerwca 1813 roku we wsi Woźnawieś urodził się jego ojciec – Józef Paweł Ksawery.
Woźnawieś – Goniądz: Wycieczka środkowym basenem rzeki. Basen środkowy, położony między Sztabinem a twierdzą w Osowcu, to rozległy, bagnisty i płaski obszar pokryty grubą warstwą torfu. Rzeka płynie bliżej południowej, wyraźnej krawędzi basenu, tworzonej przez wysoczyznę na której rozłożyły się nieliczne nadrzeczne miejscowości – największa z nich to Goniądz – miejscowość w której kończy się ten etap. Długość basenu środkowego wynosi 30 km, szerokość sięga 20 km; długość koryta rzeki 52 km, szerokość waha się od 15 do 50 metrów. W tym rejonie widać miejscami ślady dawnej regulacji rzeki.
Goniądz: miasteczko z XIV wieku, z zabytkowymi kościołami Św. Agnieszki i kaplicą pw. Św Floriana. W Goniądzu znajduje się jeden z ładniejszych punktów widokowych na dolinę Biebrzy
Goniądz – Supraśl: trasa przebiega przez różnorodny, rolniczy krajobraz wysoczyzny sokólskiej, z grubsza wzdłuż biegu rzeki Nereśl. Wiele urokliwych miejsc, pól poprzecinanych miedzami, zadrzewieniami, urokliwie położonych małych miejscowości i wsi. Trasa bardzo urozmaicona.
Supraśl – Kruszyniany: trasa przebiega przez środkową lub północną części Puszczy Knyszyńskiej. Pierwszy wariant prowadzi główną drogą lokalną nr 676 – Supraśl – Krynki – jest to malownicza, przecinająca Puszczę droga o stosunkowo niewielkim ruchu kołowym i doskonałej jakości nawierzchni asfaltowej; drugi wariant (dłuższy – trasa alternatywna) przebiega przez puszczańskie wsie i północną część Puszczy Knyszyńskiej. Obie trasy spotykają się w Krynkach – i dalej już, malowniczą drogą prowadzą do Kruszynian. Po drodze (w obu wypadkach) można zwiedzić arboretum w Kopnej Górze. Przy wyborze trasy podstawowej można także zwiedzić woliery ze zwierzętami w Poczopku. Trasa kończy się w Kruszynianach – stolicy polskich Tatarów.
Kruszyniany: wieś, założona prawdopodobnie w XVI wieku. W 1679 roku Jan III Sobieski nadał Tatarom Kruszyniany i leżące w pobliżu wsie Nietupa, Łużany jako podziękowanie za walkę Tatarów po stronie polskiej w wojnie z Turkami. Dzisiaj na terenie Kruszynian znajduje się drewniany Meczet z końca XVIII wieku (jeden z dwóch najstarszych w Polsce). W Kruszynianach znajduje się także mizar — cmentarz muzułmański z nagrobkami nawet z końca XVIII wieku. Oprócz wyznawców Islamu Kruszyniany zamieszkuje mniejszość prawosławna.
Kruszyniany – Supraśl: trasa przecinająca południową część Puszczy Knyszyńskiej. Trasa prowadzi przez malownicze leśne drogi, wsie i małe osady leśne. Istnieje możliwość – przy pewnym szczęściu – spotkania zwierząt zamieszkujących Puszczę – może nawet rysia albo wilka. Nawierzchnia asfaltowa, ale momentami szutrowa na leśnych ścieżkach. W miejscowościach można się natknąć na bruk. Trasa kończy się w Supraślu.
Supraśl: miasteczko, siedziba dyrekcji Parku Krajobrazowego Puszczy Knyszyńskiej, Liceum Plastycznego imienia Artura Grottgera (mieści się w dawnym Pałacu Buchholtzów). W Supraślu znajduje się także Prawosławny monaster męski Zwiastowania Przenajświętszej Bogurodzicy Maryi i św. Apostoła Jana Teologa z 1497 roku. Na terenie monastyru znajduje się także muzeum ikon.
Supraśl – Tykocin: Trasa biegnie wpierw przez Puszczę a potem drogami bocznymi, wzdłuż biegu rzeki Supraśl a potem Narew do Tykocina. Trasa przebiega przez malowniczo położone miejscowości nad Supraślą a potem rozległą doliną Narwi. Zakończenie trasy w Tykocinie.
Tykocin – miasteczko, którego historia rozpoczyna się najprawdopodobniej w XI wieku, a pierwsze wzmianki w źródłach pisanych pochodzą z 1414 roku. Prawa miejskie zostały nadane Tykocinowi w 1425 roku. Najprawdopodobniej Tykocin powstał w miejscu przeprawy przez Narew dla skrócenia szlaku handlowego prowadzącego z Połocka i Wilna w kierunku Poznania i Krakowa. W Tykocinie znajduje ponad 100 zabytkowych obiektów, z najstarszym w Polsce zespołem urbanistycznym charakterystycznym dla miasteczka żydowskiego.
Tykocin – Wizna: Ostatni dzień jazdy – trasa biegnie doliną Narwi przez dawne gospodarstwo łąkarskie “Grądy Woniecko”. Dolina rzeki, niegdyś przekształcona obecnie powracająca ponownie we władanie natury. Oryginalna, płaska, z licznymi występującymi tam ptakami trasa, kończy w Wiźnie.
Wizna to wieś, której historia datuje się na XI wiek. Obecnie zachował się w Wiźnie kościół św. Jana Chrzciciela z około 1525 roku (wysadzony przez Niemców w 1944 roku; odbudowany w latach 1950 — 1959), barokowa dzwonnica z około 1650 roku, cmentarz katolicki z początku XIX wieku, cmentarz żydowski, zamczysko w Wiźnie z pozostałościami wałów grodu wczesnopiastowskiego z XI wieku, grodu książąt mazowieckich z XIII wieku oraz zamku z XV wieku.
