Kod:
Kulinarne Podlasie RLW003
Przebieg trasy: Wizna — Tykocin — Supraśl — Kruszyniany — Supraśl
Długość całkowita (około): 178 km
Dzień 0: Przyjazd, nocleg Wizna
Dzień 1: Wizna — Tykocin (około 49 km)
Dzień 2:Tykocin — Supraśl (około 47 km)
Dzień 3: Supraśl — Kruszyniany (około 39 km)
Dzień 4: Kruszyniany — Supraśl (około 43 km)
Data rozpoczęcia jest dowolna, zależy tylko od Państwa. Istnieje możliwość rozpoczęcia wyprawy w innym, wybranym punkcie. W razie pytań prosimy o kontakt.
Trasa średnia. Niewielkie przewyższenia, nawierzchnia asfaltowa lub dobrze utrzymane drogi szutrowe. Rzadko piasek, szczególnie na krótkich odcinkach leśnych. Niekiedy w miejscowościach bruk.
Trasa rozpoczyna się w Wiźnie, i pierwszego dnia biegnie w doliną Narwi, poprzez rozległe łąki i rozlewiska dawnego kombinatu łąkarskiego do Tykocina. Drugiego dnia – z Tykocina, doliną Narwi, przez małe miejscowości, wsie nadnarwiańskie aż do granic Puszczy Knyszyńskiej – i już ścieżka rowerową do Supraśla. Kolejny dzień – to Puszcza Knyszyńska. Pochowane, puszczańskie wsie, leśne dukty – aż do Kruszynian – nieformalnej stolicy polskich Tatarów. Dzień kolejny – to powrót do Supraśla, ale północną częścią Puszczy.
Oprócz walorów przyrodniczych warto zwrócić uwagę a przede wszystkim spróbować specjałów typowo podlaskich, od serów w Wiźnie czy Tykocinie, poprzez babkę ziemniaczaną wraz z kartaczami w Supraślu aż po tatarskie jadło.
Przyjazd do Wizny. Zakwaterowanie i nocleg.
Wizna – Tykocin : Trasa biegnie doliną Narwi przez dawne gospodarstwo łąkarskie „Grądy Woniecko”. Dolina rzeki, niegdyś przekształcona obecnie powracająca ponownie we władanie natury. Oryginalna, płaska, z licznymi występującymi tam ptakami trasa, kończy w Wiźnie.
Tykocin – miasteczko, którego historia rozpoczyna się najprawdopodobniej w XI wieku, a pierwsze wzmianki w źródłach pisanych pochodzą z 1414 roku. Prawa miejskie zostały nadane Tykocinowi w 1425 roku. Najprawdopodobniej Tykocin powstał w miejscu przeprawy przez Narew dla skrócenia szlaku handlowego prowadzącego z Połocka i Wilna w kierunku Poznania i Krakowa. W Tykocinie znajduje ponad 100 zabytkowych obiektów, z najstarszym w Polsce zespołem urbanistycznym charakterystycznym dla miasteczka żydowskiego.
Tykocin – Supraśl : Trasa biegnie wpierw przez rozległą dolinę Narwi, potem wzdłuż biegu rzeki Supraśl – przez malowniczo położone miejscowości. Zakończenie trasy w Supraślu.
Supraśl: miasteczko, siedziba dyrekcji Parku Krajobrazowego Puszczy Knyszyńskiej, Liceum Plastycznego imienia Artura Grottgera (mieści się w dawnym Pałacu Buchholtzów). W Supraślu znajduje się także Prawosławny monaster męski Zwiastowania Przenajświętszej Bogurodzicy Maryi i św. Apostoła Jana Teologa z 1497 roku. Na terenie monastyru znajduje się także muzeum ikon.
Supraśl – Kruszyniany: trasa przebiega przez środkową lub północną części Puszczy Knyszyńskiej. Pierwszy wariant prowadzi główną drogą lokalną nr 676 – Supraśl – Krynki – jest to malownicza, przecinająca Puszczę droga o stosunkowo niewielkim ruchu kołowym i doskonałej jakości nawierzchni asfaltowej; drugi wariant (dłuższy – trasa alternatywna) przebiega przez puszczańskie wsie i północną część Puszczy Knyszyńskiej. Obie trasy spotykają się w Krynkach – i dalej już, malowniczą drogą prowadzą do Kruszynian. Po drodze (w obu wypadkach) można zwiedzić arboretum w Kopnej Górze. Przy wyborze trasy podstawowej można także zwiedzić woliery ze zwierzętami w Poczopku. Trasa kończy się w Kruszynianach – stolicy polskich Tatarów.
Kruszyniany: wieś, założona prawdopodobnie w XVI wieku. W 1679 roku Jan III Sobieski nadał Tatarom Kruszyniany i leżące w pobliżu wsie Nietupa, Łużany jako podziękowanie za walkę Tatarów po stronie polskiej w wojnie z Turkami. Dzisiaj na terenie Kruszynian znajduje się drewniany Meczet z końca XVIII wieku (jeden z dwóch najstarszych w Polsce). W Kruszynianach znajduje się także mizar — cmentarz muzułmański z nagrobkami nawet z końca XVIII wieku. Oprócz wyznawców Islamu Kruszyniany zamieszkuje mniejszość prawosławna.
Kruszyniany – Supraśl: trasa przecinająca południową część Puszczy Knyszyńskiej. Trasa prowadzi przez malownicze leśne drogi, wsie i małe osady leśne. Istnieje możliwość – przy pewnym szczęściu – spotkania zwierząt zamieszkujących Puszczę – może nawet rysia albo wilka. Nawierzchnia asfaltowa, ale momentami szutrowa na leśnych ścieżkach. W miejscowościach można się natknąć na bruk. Trasa kończy się w Supraślu.
