Grodno i Kanał Augustowski
Grodno, to jak twierdzą sami mieszkańcy – jedno z najpiękniejszych miast na Białorusi. Uroczo położone, nad Niemnem, niedaleko granicy z Polską.
Cała historia Grodna liczy bez mała 900 lat. W tym czasie znajdowało się pod bardzo różnymi wpływami a w całym okresie miasto zamieszkiwali przedstawiciele wielu różnych narodowości. Między innymi Grodno było także miastem polskim. Po drugiej wojnie światowej, na mocy postanowień konferencji jałtańskiej, władze radzieckie zobowiązały się do zwrotu Polsce terytoriów na zachód od linii Curzona. Linia w pobliżu Grodna przebiegała po rzece Niemen, pozostawiając po stronie polskiej lewobrzeżną część miasta. W rzeczywistości jednak granicę na tym odcinku wytyczono średnio o 15–22 km na zachód od linii Curzona (czyli tak jak jest obecnie), w związku z czym całe Grodno znalazło się na terytorium Białoruskiej SRR. W lipcu 1944 roku mieszkańcy miasta utworzyli komitet, który kierował listy od mieszkańców do różnych instytucji polskich z prośbą o pozostawienie Grodna w składzie Polski – apele jednak pozostały bezskuteczne. Miasto stało się w lipcu 1944 ponownie częścią ZSRR i pozostało nią aż do jego rozwiązania w 1991.
Obecny kształt miasta to mieszanina nowoczesności i zarazem zabytkowych, klasycznych budowli, które przekazują świadectwo przeszłości mieszkańcom i oglądającym je turystom.
Do strefy bezwizowej Grodno i Kanał Augustowski dostać się można rowerem, samochodem, busem; nie ma możliwości przyjazdu do Grodna pociągiem (w systemie ruchu bezwizowego). Można wjechać jednym przejściem a wyjechać drugim – nie ma konieczności korzystania z tylko jednego!
Do dyspozycji osób odwiedzających są trzy przejścia graniczne –
- Kuźnica Białostocka – Bruzgi (Polska – Białoruś)
- Rajgardas – Prywałka (Litwa – Białoruś)
- Rudawka – Liesnaja (Polska – Białoruś) – przejście okresowe (kajak, rower) tylko w sezonie letnim
Najstarszym zabytkiem miasta jest cerkiew pod wezwaniem świętych Borysa i Gleba z XII wieku. Położona malowniczo nad skarpie nad Niemnem, w centrum miasta. W wieku XIX jedna ze ścian runęła do rzeki; została odbudowana ale z drewna. Łączy dwunastowieczny mur z dziewiętnastowieczną konstrukcją – a na jednej z cegieł muru można zobaczyć odcisk palca budowniczego – taki osobisty odcisk człowieka z zamierzchłej przeszłości. Wnętrze dość mroczne i ascetyczne; w ścianie z cegły, tej z XII wieku wbudowane są różnorodne garnki i naczynia – dla polepszenia akustyki pomieszczenia.
W Grodnie zachowały się dwa zamki – Nowy i Stary Zamek. Położone na sąsiednich wzgórzach, połączone są kamiennym mostem; w Starym Zamku znajduje się dość duże muzeum, w którym obejrzeć można eksponaty pokazujące przekrój historii miasta. Nowy Zamek – przebudowany, tak, że przypomina bardziej gmach postsowiecki niż królewską rezydencję jest ważny z innego powodu – tam właśnie ostatni król Polski, Stanisław August Poniatowski zrzekł się władzy królewskiej!
Interesująco w Grodnie wygląda także centrum miasta – z zachowanymi budowlami z różnych okresów historii miasta. Trudno przeoczyć, górujący nad miastem były kościół jezuitów z XVII w. i fara, obecnie trzynawowa bazylika katedralna p.w. św. Franciszka Ksawerego. Odrestaurowana, z coraz większą ilością sklepików, restauracji, kawiarni ulica Sowieckaja, zamieniona na atrakcyjny deptak, na której można znaleźć płytki chodnikowe z napisami po polsku. W Grodnie znajduje się także wierna replika dom Elizy Orzeszkowej – obecnie muzeum pisarki i niedaleko – jej pomnik.
- Wyświetlaj domyślnie
- Wyświetlaj 9 ofert na stronie
